Իրական սերը և կապվածությունը սկսվեց այն ժամանակ,  երբ ես առաջին անգամ ոտք դրեցի պրոֆեսիոնալ խոհանոց , ես սիրահարվեցի խոհարարությանն ու խոհանոցի բոլոր առավելություններին և թերություններին, այդ կազմակերպված քաոսը պիկ ժամերին ինձ ոչ միայն չէին հոգնեցնում, այլ  նոր ուժ էր հաղոորդում օրվա վերջում:

Ես սկսեցի ամենապարզ գործողություններից: Շատ երկար ինձ չէին վստահում պատասխանատու ուտեստներ պատրաստել, բայց այդ փաստը ինձ ավելի էր ոգևորում, որպեսզի ես ավելի շատ աշխատեմ և ապացուցեմ որ կարող եմ պատրաստել,

և իմ արդեն ունեցած սպորտային դաստյարակված ոգին ինձ օգնեց ձեռք բերել մի ստրատեգիա, որ պարզապես անհրաժեշտ է խոհանոցում անել բոլորից շատ աշխատանք, փորձել անել բոլորից լավ, բոլորից արագ, բոլոր ցուցանիշները կատարելագործել ամեն օր, և կարճ ժամանակ անց ես էլ սկսեցի նկատել ինձ ուղղված վստահությունն ու բարձր գնահատականը:
Ես շատ եմ գնահատում այն փորձը, երբ ես լիարժեք կարողացա ուսումնասիրել  և իմանալ  երկու ամենակարևոր խոհանոցների համերն ու բաղադրիչները՝ ասիական և կոնտինենտալ խոհանոցների , և այդ փաստը հետագայում ինձ ավելի շատ օգնեց իմ մասնագիտական մոտեցման ընկալման և մտածելակերպի հարցում, և դա ինձ համար առավելություն էր:  Այդ ժամանակ շատ հայտնի էին խոհարարական ռեալիթի շոուները և հատկապես մրցույթները: Ես դրանք բաց չեի թողնում և իհարկե ամենաշատը համակրում և հետևում էի ամենահայտնի  երեք բրիտանացի շեֆերին՝  Ռամզի , Բլումենտալ, Օլիվեռ եռյակին: Նրանք սկսնակ խոհարարների համար սուրբ երրորդություն էին այդ ժամանակ:  Ավելի խորանալով մասնագիտության մեջ, բացահայտեցի ավելի քիչ հայտնի, բայց ավելի հզոր խոհարարների, որոնք պարզապես փոխում էին աշխարհը և ոլորտը, բայց ինձ համար միշտ մեծ օրինակ են եղել բոլոր այն շեֆերը, որոնք ինձ սովորեցրել  են և տվել են իրենց գիտելիքը, գաղափարախոսոությունը և դաստիարակությունը որպես մարդ, խոհարար և ընկեր:

Իմ մասնագիտական ճանապարհը իսկապես փոխվեց, երբ ես որոշեցի մասնակցել Հայստանում անց կացվող երիտասարդ խոհարարների մրցույթին, որն էլ  ինձ հնարավորություն կտար արդեն մասնակցել միջազգային մրցույթի, որտեղ մասնակցելու էին մի քանի տասնյակ երկրներ և անց էր կացվելու Գերմանիայի Լեյպցիգ քաղաքում:

Շատ հետաքրքիր փուլից հետո և լավագույն մասնագետների դատը անցնելուց հետո հաջողվեց գտնվել առաջին հորիզոնականում  և իրավունք ստանալ մասնակցել մրցույթին:  Այդ ժամանակ ես 17 տարեկան էի և դա ինձ համար շատ մեծ նվաճում էր, որի համար մինչ օրս հպարտ եմ :

Շատ մեծ գիտելիքներ ես հավաքեցի, երբ սկսեցի պատրաստվել այս մրցույթին: Իմ մենթոր՝  Գարիկ Գևորգյանի հետ շատ տարբեր խոհանոցներ մտնելով և շատերին ճանաչելով,  ես ավելի կարևոր գիտելիքներ և կոնտակտներ ձեռք բերեցի, և միջազգային եզրափակչին մասնակցելուց հետո՝  վերադառնալուն պես, ես հասկացա, որ ինձ նմաանատիպ միջոցառումներն ու հարթակները շատ են պետք  և անչափ կարևոր են:

Մինչ օրս բազում հնարավորություններ միջազգային հարթակներում պատրաստելու և մրցելու  աշխատում եմ ոչմի դեպքում բաց չթողնել և նույն էլ խորհուրդ եմ տալիս բոլոր այն մասնագետներին և սկսնակներին, ովքեր ցանկանում են զգալ  մասնագիտության հեռանկարը, հետաքրքրությունն ու սերը, քանզի ամենօրյա ռեստորանային աշխատանքը մեզ շատ է հոգնեցնում  և  ապամոտիվացնում, իսկ նմանատիպ հնարավորությունները շատ երկար լավ տոնուսի մեջ կարող են պահել մասնագետին:  Նման միջոցառումների մասին պետք է մտածեն և հատուկ կառույցներն ու կազմակերպությունները, գործատուները և հենց շեֆերը՝  իրենց համար ստեղծելով և գտնելով այդ հնարավորությունները:

Մյուս ավելի բեկումնային կետերից էր ծանոթությունս Աննա Մազմանյանի հետ, ով պարզապես տեսնում էր որտեղ և ինչի վրա է անհրաժեշտ աշխատել,  և ես պարզապես վստահեցի նրան որպես իմ մենթոր և փորձագետ:  Մինչ օրս մենք աշխատելով միասին դեռ շատ խնդիրներ և լուծումներ ենք տեսնում  և վստահ եմ, որ յուրաքանչյուր սկսնակ պետք է իր համար գտնի նրան, ով  պատրաստ է լինել իր համար այն մարդը, ով ինձ համար Աննան էր :

Նմանատիպ հարթակները հնարավորություն են տալիս գտնել մասնագիտական ոճ, մտածելակերպ և հայացքներ:  Շփվելով և ուսումնասիրելով մյուսների փորձն ու գիտելիքները՝   սկսում ես սիրել ու ուսումնասիրել տարբեր երկրների խոհանոցներ և ապա  օգտագործում  քեզ ամենաշատը դուր եկած հնարքն ու համը: Հիմա ես չունեմ նախընտրելի խոհանոց կամ ուտեստ, բայց կարող եմ հստակ ասել, որ գնահատում եմ բոլոր այն ուտեստներն ու խոհանոցները, որոնք ունեն բնավորություն և պատմություն, պարզ են և հասկանալի,  ունեն դարերից եկած,  փորձություններ տեսած, ադապտացված և կարծրացած ճանապարհ, ու այդ խոհանոցներն ու ուտեստները չեն վերանա և չեն մոռացվի:

Խոհանոցով և խոհարարությամբ շատ բան կարելի է պատմել և բացատրել, հասկացնել և ապացուցել , քանզի դա մշակույթ է, որը զգում և տեսնում ենք լեզվով ու քթով , դա պար ու երգ է, նորաձևություն և ապրելակերպ:

Սնունդը այն վերջնական կետն է, որի շուրջ բնազդային մակարդակի վրա պտտվում է ողջ աշխարհն ու մարդը, և ես շատ եմ գնահատում այս աշխատանքը թե՛ որպես արվեստ, թե՛ որպես առաջնահերթ կարիք և նախապայման, որտեղ դու և բավարարում և գոհացնում ես, որտեղ և աշխատում և ստեղծագործում ես, որտեղ կան գույներ, համեր, հոտեր ու ձայներ,  կա ամեն ինչ:  Երբ ես ընտրում էի իմ մասնագիտությունը, մեր հասարակության մեջ դեռ կար այն կարծրատիպը, որ դա աշխատանք է, որով հիմնականում զբաղվում են կանայք և դա ոչ այնքան մեծ ապագա և հեռանկար ունեցող ուղղություն է:  Առաջին հերթին, ես՝ իմ օրինակով ապացուցել եմ հենց այդպես մտածող մարդկանց՝ կոտրելով իրենց իսկ կարծրատիպերը,  որ կարելի է լինել հետաքրքիր առօրյաով և նախագծերով զբաղվող շեֆ,  որ խոհարարությունը չի ավարտվում խոհանոցում , այն ամենուր է և ամեն պահ, որ կարելի է նրանով մեծ օգուտ տալ հասարակությանը, քաղաքին, երկրին,  միշտ աշխատել և զարգանալ բոլոր ուղղություններով, քանզի լավ շեֆը չի կարող լինել պարզապես համեղ պատրաստող մարդ, պետք է լինել ավելին քան խոհարար, ուսումնասիրել  մաթեմատիկայից մինչև քիմիա, ֆիզիկա, պատմություն, աշխարհագրություն, կենսաբանություն, լեզուներ, և իհարկե լիենել պոզիտիվ, շփվող և որակով անձնավորություն, քանզի բոլոր նշված կետերը ապագայում անտանելի անհրաժեշտ են, որի մասին քչերն են գլխի ընկնում : Վերոնշյալ բոլոր կետերում իհարկե ես կատարյալ  չեմ և մոտ էլ չեմ կատարյալին, բայց դրանց կարևորության  գիտակցությունը ինձ միշտ ստիպում է մտածել և մի փոքր ավել աշխատել նաև բոլոր նշված կետերի ուղղությամբ:  Իսկ, իհարկե,  լավ կամ պարզապես մասնագետ  դառնալու համար,  խոհարարության մեջ ևս  կարևոր կետերից է՝  սեր արվածի ընթացքի կամ արդյունքի հանդեպ, աշխատասիրություն, մեծ նպատակներ, մնացած բոլոր կարևոր կետերը արդեն կհավաքվեն  այս եռյակի շուրջ:

Հիմա աշխատում եմ շատ տարբեր ֆորմատներով ՝  ընտանեկան, ռեստորանային, խորհրդատվական:  Աշխատում տարբեր  կազմակերպությունների հետ:  Կան մի քանի նոր նախագծեր, որոնք դեռ մեծ ապագա ունեն:՝ Yerevan Food Fest, Gastro Camp Armenia, Gastro Studio, Central kitchen: Այս բոլոր նախագծերը ուղղված են ոլորտը ակտիվացնելուն և զարգացնելուն, քանզի այն երկրների համար, որոնցից է  Հայաստանը,  ոլորտը կարող է դուրս գալ  փակուղուց և ներկայանալ աշխարհին նորովի,  միայն եթե մեզ մոտ աշխատանք տարվի բոլոր ուղղություններով: Մեր խոհանոցը երկար տարիներ սխալ է ներկայացվել և մատուցվել , հիմա մեր հերթն է այն սովորել, ստանալ, ապա փոխել և զարգացնել:
Այս բոլոր նախագծերը զբաղվում են հենց դրանցով՝  Երևանից մինչև մարզեր:

Խոհարարները շատ տարբեր ուղղություններով կարող են զարգանալ, ոմանք դառնում են հայտնի հեռուստաաստղ  կամ բլոգեր, ոմանք դառնում լավագուն ռեստորանի շեֆ, մյուսները բացում իրենց փոքրիկ ռեստորանը ապա մեծացնում,  լավացնում կամ շատացնում, ոմանք դառնում են հասարակական գործիչներ, ոմանք դաս են տալիս, ոմանք մնում ինչ որ արտադրամասում, ոմանք հոգնում ու դուրս գալիս:

Ես միշտ ունեցել եմ իմ նպատակները կախված իմ մասնագիտությունից և մինչ օրս էլ հստակ գիտեմ ինչ եմ ուզում , բայց դեռ շատ հետաքրքիր ճանապարհ կա անցելու և երբեք չես իմանա, թե քեզ ուր կտանեն համերը և խոհանոցը:  Դրա համար ես շարժվում եմ ճանապարհը զգալով և հետևում  հնարավորություններին, որովհետև աշխարհը գնահատում է արագ և ճկուն մարդկանց, ովքեր չեն վախենում փորձել, սխալվել  և կամ էլ հաղթել:  Կցանկանայի մեր հասարակությանն ու մեր սպառող հասարակությանը մի քանի խնդրանք ուղղել՝  խնդրել , որ բոլոր ոլորտներում, հատկապես խոհարարության և ռեստորանային, գնահատեն արժեքը՝  մարդկային արժեքը, որը մասնագետը ավելացնում է այդ մթերքի վրա և դա թող լինի որոշիչը՝  գնի որոշիչը, որակի, և անունի: Այո՛,  սնունդը առաջնային պահանջ պետք է բավարարի՝  կշտացնելով մեզ, բայց երբ խոսում ենք լավից և վատից, չվորոշենք այդ ամենը քանակով և մատչելիությամբ, քանզի միայն խոհարարը կարող է նույն մթերքին տալ ավելի բարձր որակ և մոտեցում, չնայած որ մթերքը ամենակարևորն է, բայց միայն մարդկային արժեքն է,  որ ավելանում է նրանց վրա՝ վորոշելով նրանց կարգը,  ինչպես նույն ներկերով նկարող նկարիչներից մեկի մոտ ստացվում է պարզապես նկար՝  հյուրանոցի սենյակում կախելու համար, իսկ մյուսի մոտ ստացվում հանճար՝  թանգարաններից գողանալու համար:

Գնահատենք մարդկային արժեքը և պահանջենք այն , դնենք բարձր պահանջներ և հետևենք դրանց, և եթե մենք բոլորս պահանջենք, ապա ոլորտը մեզ ենթարկվելով կզարգանա:

Վերջում մեծ սրիով նաև կցանկանաի ձեզ տեղեկացնել որ այցելելով իմ վեբ կայք yervandpapazyan.com և մտնելով Chef & Resto gallery բաժին, դուք հնավարոություն կունենաք ծանոթանալ նախագիծին մասնակից բոլոր Շեֆերի կողմից տրամադրած համեղ և յուրորինակ ուտեստների բաղադրատոմսերին, որոնք իրենց տեսակով շատ մատչելի և հասկանալի են։